19.11.2025

Nga: Shemsi Doda

Teatri i Qytetit “Hadi Shehu” Gjakovë

Teksti: Jack Thorne

Regjia: Zana Hoxha

Sonte në teatrin e Gjilanit u shfaq “Vojçeku”, një dramë psikologjike e fortë dhe sfiduese, e cila përmes figurës së një ushtari të thyer na zhyt në realitetin e ashpër të Gjermanisë së ndarë gjatë Luftës së Ftohtë. Versioni i Jack Thorne, i vendosur në rrethanat e trazuar socio-ekonomike të atyre viteve, vjen në një interpretim të guximshëm nga trupa e Teatrit të Qytetit “Hadi Shehu”, nën regjinë e Zana Hoxhës.

Regjia

Zana Hoxha e ndërton shfaqjen me një qartësi të admirueshme psikologjike. Me një saktësi pothuaj kirurgjikale, ajo shpalos thyerjet morale dhe fizike të Vojçekut, duke përforcuar mënyrën se si presioni ekonomik, mungesa e mirëqenies dhe dhuna sistemike mund ta zhysin njeriun në errësirë. Regjisorja arrin të krijojë një atmosferë të zymtë, por të vërtetë, ku xhelozia, tradhtia dhe frika nuk janë vetëm elemente dramaturgjike, por pasqyrime të një realiteti shoqëror.

Aktorët

Trupa përbëhet nga: Bujar Ahmeti, Vlora Dervishi, Edi Kastrati, Aurita Agushi, Arbies Komoni, Altina Kusari dhe Eden Kastrati.

Në fillim, ritmi i lojës dukej i ngadalshëm, me një rrëfim që për pak humbte emocionalitetin e nevojshëm. Por, me kalimin e minutave, dinamika u rrit dukshëm dhe loja fitoi thellësi. Intensiteti aktorial u shtua gradualisht, duke krijuar një rritje organike që e mbajti publikun të lidhur me zhvillimin tragjik të personazhit. Aktorët arritën ta bartin dramën drejt një kulmi emocional të besueshëm, duke sjellë momente të realizimit modern e estetikisht të rafinuar.

Skenografia

Një skenografi e thjeshtë në mjete por jo në funksion. Me nivele të ndryshme dhe elemente të vendosura me inteligjencë, ajo krijoi iluzione hapësinore shumëfishe — nga banesa e varfër e Vojçekut, te dyqani, muri i famshëm i Berlinit, e deri te pika ushtarake. Ishte një strukturë që nuk garonte për vëmendje, por e ofronte atë natyrshëm, duke përforcuar lojën dhe atmosferën.

Kostumet

Kostumet shërbyen si mjet tipizimi, të sakta, funksionale dhe në dialog të plotë me kohën dhe karakterin. Nuk binin në sy si dekor, por si shtesë organike e identiteteve të personazheve.

Dritat

Një punë e kuruar me kujdes. Ndriçimi e udhëzoi publikun përmes botës së brendshme të personazheve, duke theksuar momente të tensionit dhe duke krijuar kontraste të bukura dramatike. Në disa sekuenca, dritat pothuaj ishin bashkautore të ndjesisë skenike.

Muzika

Muzika ishte një nga komponentët më të goditura të shfaqjes. Origjinale, e qëndrueshme dhe e vendosur me masë, ajo funksionoi si narrator i heshtur. Jo vetëm e ndihmoi rrëfimin, por në disa momente e plotësoi atë duke i dhënë ritëm dhe qartësi emocionale.

Reagimi i publikut

Duartrokitjet e gjata në fund treguan qartë se shfaqja u pranua mirë. Publiku u përfshi, reagoi dhe e përjetoi dramën me intensitet.

Përfundim

“Vojçeku” i Teatrit të Gjakovës është një vepër që rritet gradualisht, fiton peshë me kalimin e minutave dhe arrin të prekë nervat e dramës moderne. Regjia e kujdesshme, loja e konsoliduar e aktorëve dhe komponentët teknikë të harmonizuar e bëjnë këtë produksion një ndër qasjet më interesante ndaj dramës së Thorne-it në teatrin tonë.

https://www.facebook.com/shemsid/posts/pfbid02fuJ8XW7a8W2xKbfsUnXBmFykV3x4chPTwNDPfneUepXGfRiyn1j7AV2a58jw4iisl